De eerste week (deel 2)
Op
weg dus naar Oostende. De wind is zuidwest en dus tegen. Maar dat deert
ons niet. We hebben de volle ebstroom mee en we maken lange klappen. De
zee is comfortabel en na vijf uurtjes laveren eggen we aan achter de
sluis in de Mercatorhaven. Volgens de Vaarwijzer een betere plek dan de
buitenhaven. "je ligt er in het gezellige stadje". Je ligt er inderdaad
in het stadje, maar heel gezellig vinden we het niet. We horen de stad
vooral, trein, tram, bus, ambulance. Genoeg geklaagd, de havenmeester is
reuze aardig en de sanitaire voorzieningen heel netjes.
Na
een goede nachtrust, vertrekken we om half een naar de buitenhaven. We
willen de volgende dag al rond een uur of vijf in de morgen weg en dan
draait de sluis vanuit de binnenhaven nog niet. De avond ervoor hebben
we al gevraagd of er een plekje voor ons is. Natuurlijk zegt de
havenmeester en als we aankomen varen, krijgen we een prachtige plek
langs de steiger. Even later komt er een ander Nederlands zeiljacht
naast ons liggen. Ook zij willen om vijf uur vertrekken. Dat komt dus
goed uit.
Femmie
wil nog graag even naar het strand om te zwemmen. We zijn nog niet op
het strand en Femmie in zee of er wordt al luid getoeterd door de
strandwachten. Wij kijken naar links en zien een van de strandwachten
heftige gebaren maken in de richting van Femmie. Wat blijkt, ze is vòòr
de boeienlijn in zee gegaan en da mag nie. Femmie komt snel uit het
water en na wat vermanende woorden gaat ze op de juiste plek het water
weer in.
Op
de terugweg naar de haven halen we vlaamse frietekkes en als "dessert"
een heerlijk ijsje. We gaan op tijd naar bed want we moeten weer vroeg
uit de veren. Om kwart voor vijf gaat de wekker. Opgewekt staan we op en
maken de boot zeilklaar. Het miezert nog een beetje, maar volgens de
weerradar is dat van zeer korte duur.
Onze
buren zijn ook netjes op tijd wakker en klaar om te vertrekken. Ze
gooien de trossen los en de schipper draait bakboord uit richting de
havenuitgang. Dan stopt de motor er mee. De schipper roept; 'nou dat
begint al goed, we hebben een lijn in de schroef'. Langzaam drijven ze
naar de overkant waar ze rustig langszij een ander boot kunnen aanmeren.
De lijn zit muurvast en is met geen mogelijkheid los te krijgen. Een
van de bemanningsleden maakt zich al gereed om in het water te gaan als
wij de haven uit varen. De zeilen kunnen meteen gezet worden en met een
klein beetje tegenstroom zetten we koers richting Dover.
De
wind is noord tot noordoost en nadat we de shippinglane bij Dover zijn
gepasseerd verleggen we de koers in de richting van de kaap bij
Dungeness. Ook wagen we de eerste poging om makreel te vangen. Al snel
hebben we beet. Heel groot is hij of zij niet maar we leggen hem/haar na
een perfect kill toch in de koelkast. Helaas is dit het enige wat we
vangen tijdens onze toch naar Dartmouth.
Tegen
de avond gaat ons eerste wachtsysteem in van deze reis. We besluiten
een variant van drie en vier uur wacht. Dit bevalt ons eigenlijk prima
bij een enkele nacht doorvaren. In de nacht neemt de wind toe tot een
dikke twintig knopen. Maar bij een voordewindse koers in combinatie met
een waterverplaatsing van 27,5 ton is dat eigenlijk helemaal niet
verkeerd. Ook overdag blijft de wind doorzetten en zo naderen we rap
onze bestemming. De gemiddelde snelheid ligt onwaarschijnlijk hoog. Ons
kaartsysteem (Isailor) berekent de aankomsttijd op zes uur in de middag.
Helaas gooit een kleine onweersbui wat roet in het eten. We kunnen de
bui, op een paar druppels na, omzeilen en zeilen zo om half zeven de
river Dart op. Uit de vaarwijzer lezen we dat de anker- en
mooringplekken bij Dittisham het rustigste zijn. Als we na drie mijl
stroomopwaarts achter de mooring liggen, liggen we in een oase van rust.
Wat is het hier mooi.
Na vier nachtjes, waarvan eentje zonder nachtrust maar met 40 knopen wind, laten we vanavond (zaterdag 22 juli om 22:00 uur lokale tijd) de mooring voor wat ie is en vertrekken we voor onze overtocht naar La Coruña. De weersverwachtingen zien er positief uit, hoewel het deze middag de wind nog flink van zich liet horen. De eerste mijlen zijn dan ook waarschijnlijk wat minder comfortabel, maar daarna lijken de weergoden ons en prettige overtocht te gunnen.
Onderweg gaan we proberen af en toe wat van ons te laten horen via dit blog. Het wordt de eerste keer via de Iridium Go!, dus even afwachten of alles in de praktijk goed werkt. De test verliep probleemloos.
We hopen dinsdagavond of anders woensdagmorgen in La Coruña aan te komen, maar het blijft zeilen en we gaan het rustig aan doen.
Een klein nadeel is dat we geen foto's kunnen uploaden. De internetverbinding is hier echt te traag voor. Dit komt hopelijk weer goed in La Coruña.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten