zondag 16 november 2014

Zomervakantie naar Bretagne (deel 3)

Dag 18 (22 juli)

St. Malo

Gisteren en vandaag verkennen we de "oude" stad van St. Malo. Oud is erg relatief in dit geval. Immers de oude stadskern is in de tweede wereldoorlog volledig plat gebombardeerd en na de oorlog in oude glorie herbouwd. Kortom alle gebouwen zijn niet ouder dan een jaar of 65. Maar het moet gezegd, als je hier rondloopt, waan je je echt in een middeleeuwse stad. De meeste gebouwen zijn prachtig  en ook goed onderhouden.
Zo in het zomerseizoen is het wel een echte attractie met iets teveel toeristen. Niettemin genieten we met volle teugen. Het weer is prachtig en de kinderen kunnen lekker zwemmen aan het strand. En uiteraard eten we mosselen. Die zijn hier spotgoedkoop. Als hoofdgerecht maximaal 10 Euro. Tsja, je kunt ze hier dan ook zo van de rotsen of het strand halen.







Dag 19 en 20 (23 en 24 juli)

Helaas is de stuurautomaatdisplay nog niet gearriveerd op het havenkantoor. We besluiten om een stukje terug te varen langs de kust naar St. Briac. We vertrekken met afgaand tij en zijn in 1,5 uur bij een prachtig strandje waar we ons anker laten vallen. Wel rekenen we nog even goed uit wat de minimale waterstand bij eb zal worden. Zo voorkomen we dat we midden in de nacht aan grond lopen. Immers het tijverschil is hier nog steeds enorm, zo rond de tien meter. De kinderen zwemmen weer lekker en we voetballen op het drooggevallen strandje.

De volgende morgen varen we met de bijboot naar een verderop gelegen strandje om te kijken of we ergens een wifi signaal kunnen oppikken. Zodat we kunnen informeren of het pakketje eindelijk is aangekomen. Bij een prachtig restaurant met loungeterras vinden we wifi en genieten we van het bretonse leven. Geen pakketje helaas. Op de terugweg plukken we een paar kilo mosselen van een rots op het strand voor die avond. Terug aan boord maken we de mosselen grondig schoon.



En 's avonds genieten we van onze eigen "vangst".

Na het diner besluiten we om terug te varen naar St. Malo. We meren af in de buitenhaven. Waar we later vreselijke spijt van krijgen. De volgende morgen willen we nog één keer naar het havenkantoor van de binnenhaven om te kijken of ons pakketje is aangekomen. In de avond zijn we nog even de stad in geweest en komen terecht in een backpackerscafé. Daar speelt een bandje en heerst een fantastische sfeer. Helaas dreigt het weer om te slaan en besluiten toch maar terug te gaan naar de boot. Het weer blijft goed en we vinden het jammer dat we niet langer zijn gebleven.
Die nacht doen we geen oog dicht. Vlak naast de buitenhaven is de Condor ferry afgemeerd en deze laat haar generatoren draaien in de nacht. Een vreselijk herrie maken die dingen.

Dag 21 (25 juli)

St. Malo - Iles Chausey
De volgende morgen maken we ons ongenoegen kenbaar bij het havenkantoor. Zeker als we ook nog eens vernemen dat het havengeld hier bijna 50% hoger ligt in vergelijk met de binnenhaven aan de mooie stadsmuur. Bij de opgave van onze bootlengte blijkt de boot ineens een stuk gekrompen te zijn ;) . De werkelijke lengte zijn we spontaan vergeten.
Terug op de boot pakken we de bijboot en varen naar de andere kant van de haven. Daar trekken we de bijboot op de helling en lopen het resterende stuk naar het havenkantoor van de binnenhaven. En jawel, het pakje is aangekomen.  We bedanken de havenmeester voor het in ontvangst nemen en doen daarna nog wat boodschappen bij de supermarkt in de buurt. Daarna snel terug naar de boot om te kijken of het display werkt. Oude display loskoppelen, nieuwe aansluiten en.........hij doet het. Nu kunnen we met een gerust hart onze reis vervolgen.

We vertrekken meteen naar Iles Chausey, een frans kanaaleiland zo'n 20 mijl uit de kust van St. Malo. Helaas is het zicht niet heel erg top. Anders hadden we wellicht Mont St. Michel nog kunnen zien. De tocht verloopt voorspoedig. Windje 4-5 bft en dus schieten we lekker op.  Onderweg zien we nog een paar dolfijnen, die kort even met de boeggolf van onze boot spelen. Aangekomen bij Iles Chausey duurt het even voor we een goede plek gevonden hebben. De meerboeien zijn al allemaal bezet. Dat was ook te verwachten in het hoogseizoen en we zijn ook wat later. We ankeren iets verderop in een baai. Een zeilboot met franse jongeren laat het anker vlak naast ons vallen. Gelukkig staat er weinig wind en de verwachting is dat dit zo blijft. Anders hadden we de buren toch verzocht om iets verderop te gaan liggen. We maken een wandeling over het hoofdeiland. Wat is het hier mooi. Iles Chausey is niet een enkel eiland maar een grote verzameling van grotere en kleinere eilandjes. Rond laagwater zijn er nog veel meer eilandjes onder het wateroppervlakte tevoorschijn gekomen en de andere eilandjes zijn veel groter geworden.

Dag 22 (26 juli)

Jersey

Het waait lekker. Aan de wind vertrekken we richting Jersey. We moeten eerst de westpunt van Iles Chausey ronden, daarna kunnen we afvallen en is de koers een stuk comfortabeler. Na een mijl of tien stopt het display van de stuurautomaat er eer mee. Hoe kan dat nou weer? Van binnen ziet het display er als nieuw uit. Daar zal het niet aan liggen. We sturen de rest van de dag op de hand. De afstand is niet al te groot, dus het is niet zo'n heel groot probleem. We snappen er niks meer van, hoe dit nu weer kan. Aangekomen bij Jersey ankeren we in de baai ten westen van St. Helier, de hoofdstad van Jersey. Jersey is het grootste kanaaleiland en ligt ongeveer 20 km uit de Franse kust.
Met de bijboot varen we naar het strand. Eh, de afstand hebben we een tikkeltje onderschat. Het is toch 20 minuten varen met de bijboot en deze moeten we dan nog een paar honderd meter het strand op tillen. Het is eb en binnenkort komt de vloed weer opzetten. En dat gaat hier best snel. We lopen een stuk langs de boulevard, maar vertrouwen de plek van de bijboot toch iet helemaal. We besluiten om terug te lopen en vlakbij de plaats van de bijboot pikken we nog even een terrasje mee. Daar adverteren ze met ambachtelijk gemaakte milkshakes. We laten ons verleiden. Wat een tegenvaller. De milkshakes zijn lauw en halen het niet bij de milkshakes die we gewend zijn. We varen weer terug naar de boot en besluiten de volgende dag om naar de haven van St. Helier te gaan zodat we meer van het eiland kunnen zien.




Dag 23 (27 juli)

Jersey

Na het ontbijt varen we naar de passantenhaven van St. Helier. Een mooie haven met goede voorzieningen. Bij binnenkomst staat nog eens groot aangegeven dat het niet is toegestaan om pets (huisdieren) aan land te brengen. Daar waren we van op de hoogte en dus laten we Minoes aangelijnd aan boord. Op havenkantoor melden we netjes dat we een poes aan boord hebben en dat we deze niet aan land zullen brengen. De havenmeester schrikt zich de .........en geeft aan dat de regels toch nog strikter zijn. Eigenlijk wil hij dat we meteen weer vertrekken. Hmmm, eerlijkheid duurt toch niet altijd het langste. De havenmeester bedenkt zich echter en vraagt of zijn collega iets over een poes gehoord heeft. Nee, ik kan me niet herinneren dat er hier in de afgelopen 10 minuten iets over en poes gezegd is. Ook wij kunnen ons daar niks van herinneren. De havenmeester geeft ons een knipoog, wij betalen netjes het havengeld en bedanken de havenmeester nogmaals voor de nette ontvangst. Terug op de boot gaat Minoes netjes onderdeks. Geen havenbezoeker heeft haar gezien. Minoes schikt zich in haar lot en slaapt bijna de hele dag. Alsof ze de situatie begrijpt doet ze geen enkele poging om naar buiten te gaan.
Tijdens onze wandeling door St. Helier komen we langs een nieuw groot zwembad met grote glijbanen. We besluiten om eens lekker te gaan zwemmen en ons met de kinderen uit te leven. Het blijkt ook nog eens een golfslagbad te zijn. Altijd leuk. Het water is lekker warm en zoet. Ook wel eens fijn. De toegang tot de glijbanen is ons niet helemaal duidelijk. We nemen het verkeerde trapje en worden resoluut, letterlijk teruggefloten door een van de vele badmeesters. De glijbanen vallen iets tegen, maar toch vermaken we ons prima. Wel valt het op dat de badmeesters de fluitjes niet ongebruikt op hun buik laten hangen, maar bij iedere verdachte beweging een ieder tot de orde roepen door iets te hard op het fluitje te blazen. Sjoerd laat zich vanuit het bubbelbad rustig terug glijden naar het hoofdbad. Dat is niet de bedoeling volgens een badmeester en fluit Sjoerd terug en zegt hem dat het absoluut verboden is om te duiken. Eh maar.....ik duik toch ni......ach laat ook maar. Straks worden we nog uit het zwembad gezet. Het is tijd voor de golven. De badmeester fluiten op hun fluit en alle attributen (ballen, plankjes en ander speelgoed) moeten uit het bad voordat de golven worden aangezet. Wij vinden het altijd leuk om op elkaar schouder te gaan zitten in het zwembad en dan een soort gevecht aan te gaan om te zien wie er het langste blijft zitten. Zo ver komt het niet. Een schelle fluit klinkt en het is niet de bedoeling om op elkaar schouders te gaan zitten. We worden er een beetje gek van. Immers elke heer als nu het fluitje gehanteerd worden denken we dat wij iets fout doen. Ondanks deze iets te strenge badmeesters hebben we het toch erg naar ons zin gehad. De rest van onze reis hanteren we zelf ook regelmatig het fluitje om iemand binnen de familie om onduidelijke redenenen terug te fluiten. Fuuuuut niet je rechter- maar eerst je linkervoet verplaatsen tijdens het lopen en nog meer van die onzin. Mensen in de buurt kijken soms vreemd op, des te meer lol hebben wij.

Dag 24 (28 juli)

Sark

Vandaag gaan we naar Sark. Volgens velen het mooiste kanaaleiland. Eerst tanken we nog even goedkoop diesel om daarna de zeilen te hijsen. Het waait weer heerlijk. Rond de 20 knopen. Met soms uitschieters naar 25 knopen. Geen enkel probleem voor "De Liefde" natuurlijk. Net voorbij de westpunt van Jersey hoort Peter en soort kraak ergens bij de mast. Nog een keer.........eh, Monique hoorde jij dat ook? Ja, wat is dat nou? De derde keer een knal en de val van de genua (voorzeil) breekt. Gelukkig varen we hoog aan de wind zodat het zeil niet meteen naar beneden dondert. We starten de motor om de boot goed op koers te houden en Peter gaat aangelijnd naar voren. Sjoerd helpt bij de mast. Het zeil hebben we snel naar beneden. Het blijft goed liggen en hoeven het dus niet vast te sjorren. Met behulp van de reserveval hijsen we het zeil weer. Een behoorlijke klus. Vooral voor Sjoerd aan de mast. Peter begeleid het zeil en verdwijnt op het voordek af en toe voor de helft onder water door de golven. De klus wordt vlot geklaard en we vervolgen onze trip naar Sark.

Bij Sark aangekomen, ankeren we in een diepe baai aan de zuidzijde van het eiland. We liggen hier goed beschermd tegen de deining, denken we. Met de bijboot gaan we naar de kant en maken een heerlijke wandeling. Ook bekijken we een aantal uitgesleten grotten in de baai. Dit kan nu goed want het is laagwater. Straks als het hoogwater is, staat het water een paar meter hoog in de grotten. Dan is het niet echt raadzaam om daar naar binnen te gaan.






Als we terug op de boot zijn, zien we op enige afstand een grote groep dolfijnen langs zwemmen. Ze geven een fantastische voorstelling door meters boven het water uit te springen. Het lijkt soms wel op het dolfinarium. Zulke capriolen halen ze uit. Dit is echt prachtig om te zien. In de avond blijkt dat we door de stroming dwars op de deining komen te liggen. Het wordt heel oncomfortabel. We vergeten om een extra hekanker uit te brengen en dus wordt het een hobbelige nacht.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten