Laten we zeggen dat we ons niet vervelen. Twee september
zijn we in de baai van Alvor aangekomen en met een korte onderbreking in
Portimao, liggen we hier nog steeds. Net als we het anker hier in de prachtige
baai willen laten vallen, worden we via de marifoon verwelkomd door de
bemanning van de Summerwind die hier al een paar weken liggen. Als ze later op
de dag langskomen is het meteen gezellig. Casper en Floor zijn voor een jaar of
drie onderweg voor een rondje wereld en zijn in mei vertrokken uit Amsterdam.
Hun verblijf hier is wat langer dan gepland door een
probleempje met de watertank en als ze een paar dagen later naar Portimao
willen vertrekken een iets groter probleem met de hydrauliek van de boot.
Casper en ik (Peter) hebben het probleem inmiddels gevonden en vrijwel
opgelost. Het is alleen nog even wachten op een nieuwe slang voor de cilinder
die de ophaalbare kiel bediend. Maar die lijkt er morgen te komen.
Vanmorgen zijn ook wij aan de beurt met een probleempje.
Monique wil een van de zonnepanelen aan de zeerailing omhoog draaien zodat deze
beter op de zon gericht staat, maar op hetzelfde moment breekt de verbinding
van het paneel bij de hekstoel af. Ze roept met een lichte paniek in haar stem
of ik alsjeblieft even wil komen. Gelukkig kunnen we het paneel rustig van de
vaste buis halen en in veiligheid brengen.
Ik ga direct in de MacGyver/Wicky de Viking/A-Team modus en
bedenk wat de beste oplossing voor dit gevalletje is. Al snel heb ik een deel
van de gewenste materialen gevonden en omdat Floor en Casper in Portimao zijn,
kunnen zij ook nog wat onderdeeltjes meenemen. Nu de avond is gevallen, kijken
we terug op een dag flink klussen, maar het resultaat mag er zijn. Het paneel
hangt weer als nooit tevoren. Samen met een stevige extra ondersteuning moeten
de panelen de rest van reis veilig blijven hangen. Overigens hebben wij de
panelen, voor we vertrokken nog vervangen door wat grotere exemplaren.
Waarschijnlijk is dit de oorzaak geweest dat nu een van de bevestigingen is
afgebroken. De andere panelen hebben immers al eens meer dan zestig knopen wind
om de oren gehad en toen is alles netjes blijven hangen.
Zoals jullie in ons vorige blog hebben kunnen lezen, zijn we
volgens plan op 30 augustus vertrokken vanuit Cascais. Het is nog vroeg als we
vertrekken, maar er staat gelukkig al een beetje wind. De hele dag hebben we
voldoende wind en zo komen we tegen de avond aan in Sines. We vinden een plekje
voor het strand en samen met nog twee Nederlandse boten liggen we hier lekker
rustig. Geen swell en met een mooi uitzicht op het kasteel waar de Portugese
ontdekkingsreiziger Vasco da Gama is geboren. Hoewel er door twee steden
getwist waar De Gama geboren is, weten ze het hier in Sines toch heel zeker.
Na een "verkenningsdagje" in Sines vertrekken we 1
september voor de laatste etappe naar de Algarve. Volgens het wereldwijde web
is de watertemperatuur daar op zijn minst zes graden warmer dan hier aan de
westkust en omdat ik Femmie heb gezegd dat ik absoluut nog een keer ga zwemmen
in Portugal de uitgelezen kans om deze belofte in te lossen. Zodra we uit de
havenmond van Sines zijn, zien we weer de eerste dolfijnen. Het blijft een
fascinerend gezicht hoe deze beesten met de boeg spelen, je aankijken en de
meest fantastische sprongen maken. Vandaag komen er zoveel dolfijnen langs, tot
de kaap bij Sao Vicente, zien we er met korte tussenpozen zeker zeventig.
Om de kaap neemt de wind, zoals altijd bij een kaap, toe tot
ruim dertig knopen. Helaas staat om de kaap ook nog teveel wind om vlak achter
de kaap te ankeren en dus zeilen we door naar het haventje achter Sagres.
Hoewel we hier ook niet helemaal swellloos liggen, is het een stuk beter dan
bij de kaap of net voor het haventje bij het strand waar we de boten die daar
voor anker liggen bijna van boord tot boord heen en weer zien gaan. De volgende
dag, staan we op tijd op en zeilen met te weinig wind en een gangetje van een
knoop of 2,5 naar Alvor, waar we nu dus nog steeds liggen. Zodra het anker
ligt, roep ik Femmie en als ze buiten is spring ik in het water is mijn belofte
ingelost.
Afgelopen week hebben we regelmatig flink wat wind en samen
met de binnenkomende vloedstroom geeft dat af toe aparte taferelen. De boten
die hier voor anker liggen, varen dan ieder hun eigen rondje en zo nu en dan
moet je dan behoorlijk opletten of er niet te dicht op elkaar geankerd is. Tot
nu toe geen ongelukken maar als een catmaran vijftig meter ankerketting uit
heeft staan op drie meter water dan lijkt het toch echt alsof deze een eigen
leven is gaan leiden zodra de wind tegen stroom staat.
Ook de Vagebond ligt hier en besluit na een dag om toch maar
voor het dorp te gaan ankeren. Tijdens de vloedstroom vaart de Vagebond
namelijk zeker vijftien rondjes rond het anker en het lijkt er echt op alsof ze
gewoon zeilt en ook overstag gaat.
Met onze visvangst gaat het steeds beter. Op een ochtend
kunnen we hier in de baai de juiste methode afkijken van een lokaal
privévissertje. Zodra we de hengel uitgooien, hebben we vrijwel direct beet en
halen we onze eerste kleine zeebaars binnen. Bij drie stuks houdt het op, maar
die avond genieten we volop van ons eerste maaltje zeebaars. Gisteren is het
Femmie die het probeert en ook zij haalt binnen de kortste keren drie flinke
zeebaarzen binnen. Vol trots vertelt Femmie aan de vertrekkers om ons heen dat
ze deze vissen allemaal zelf gevangen heeft. Erg leuk.
Helaas hebben we ook wat tegenslag op het persoonlijke vlak.
Sjoerd, die 10 augustus aan boord is gekomen, heeft het niet naar zijn zin aan
boord. Vooral het zeilen staat hem tegen. We proberen met korte dagtochten het
zo aangenaam mogelijk voor hem te maken, maar hij wordt er gewoon niet
vrolijker op. Na veel vijven en zessen besluit Sjoerd een paar dagen geleden,
dat hij terug naar Nederland wil. Hij heeft het er zichtbaar moeilijk mee, net
als de rest hier aan boord. Ook het gemis van zijn vriendin speelt een grote
rol bij zijn besluit. Er worden heel wat traantjes gelaten als hij in de taxi
stapt naar de luchthaven van Faro. We hebben goede hoop dat hij binnenkort toch
aan zijn eigen backpackreis kan beginnen en zo zijn tussenjaar een mooie
invulling kan geven zodat hij volgend jaar met prachtige herinneringen kan
starten met zijn studie.
Morgen willen we voor wat grotere inkopen naar de baai van
Portimao en daarna door naar Faro. De planning daarna staat nog niet helemaal
vast maar het moment om te vertrekken naar Marokko nadert nu wel snel. De route
naar Rabat staat al in de kaart en de route over land, voor als we in Marokko
zijn, staat ook al min of meer vast. Kortom, we hebben het goed naar ons zin en
kijken uit naar onze volgende bestemmingen.
Best spannend, de eerste keer bij een vreemde kapper. |
Positie:
37 07' 23.01" N
008 37' 12.83" W
Lieve Allemaal.
BeantwoordenVerwijderenWeer een mooi verhaal en wat maken jullie veel mee.
Nu ik dit schrijf komt het hier met bakken uit de luchten en erge harde wind.
Sjoerd gaat vandaag even naar de kapper.
Verder gaat het hier goed.
Wij wensen jullie veel liefs en veilige zeemijlen en we kijken uit naar het volgende verhaal.
Groetjes en een dikke knuffel van Sjoerd en (O)MA.