We vertrekken op tijd (6 uur) omdat er volgens de verwachtingen in de ochtend nog wat wind staat. Volgens dezelfde verwachtingen ontstaan er in de loop van de middag wat onweersbuien. Als we vroeg vertrekken krijgen we die buien dus pas op het Noord- Oostzeekanaal (Kielerkanaal voor de Nederlanders). Er staat een knoopje of tien wind en we varen aan de wind over de Kieler Bucht richting Kiel. De gang zit er goed in. Om ons heen is het nog erg rustig en ook het vrachtverkeer zit op grote afstand van ons.
Als we over de helft zijn zien we het weer aan de horizon al wat betrekken. Toch een stuk vroeger dan volgens de verwachtingen. Het lijkt een kleine bui waar we met wat geluk voor het grootste deel omheen kunnen zeilen. De wind valt weg en er is inmiddels al wat bliksem te zien. We starten de motor en besluiten de bui aan de stuurboordzijde te passeren. Dit lukt maar gedeeltelijk. Er zit geen wind in de bui, maar regen in overvloed. We schuilen onder de buiskap en het onweer komt nu echt dichtbij. We zien de bliksem op een paar mijl inslaan. Ons besluit om stuurboord langs te gaan, blijkt een goede keuze. Na een een kleine twintige minuten is alles weer rustig en zeilen we weer in de goede richting naar Kiel.
Voor de aanloop van de Kieler Förde liggen een aantal munitievelden waar je vanzelfsprekend niet door mag varen. We varen iets meer bakboord om de velden goed vrij te houden. En weer begint het te betrekken en komt er een onweersbui over. Omdat we hier niet echt uit kunnen wijken, komt deze bui recht over. Gelukkig is deze bui nog niet echt tot volle grootte uitgegroeid. Buiten wat gerommel en veel regen valt het nu wel mee. Nadat de bui over is, varen we de Kieler Förde binnen. Zoals altijd is het er weer een drukte van belang. Bij de sluis van Holtenau aangekomen melden we ons netjes en wachten tot we aan de beurt zijn. We zijn niet de enigen, er liggen nog een tiental boten te wachten.
Zodra de sluisdeuren openen, varen we naar binnen. Een boot voor ons meert meteen aan bakboord af in plaats van helemaal naar voren door te varen. Alle andere boten moeten er dus omheen, net als wij. Nadat we vastliggen klimmen Sjoerd en ik via de trap langs de sluiswand naar boven om bij de kiosk af te rekenen. Dit gaat zoals altijd heel soepel. Een tweetal boten heeft besloten om aan stuurboord af te meren. Niet zo handig, want dan moet je helemaal naar het einde van de sluiskolk lopen, de sluisdeuren over en dan weer helemaal over de middenkade naar de kiosk om te betalen. Één van de schippers loopt na lang aarzelen toch maar richting de gesloten sluisdeur voor ons. Zodra de sluisdeur achter ons sluit, besluit hij toch via die deur naar de overkant te lopen. Hoewel hij al bijna bij de sluisdeur voor ons was, keert hij dus om en loopt het hele stuk weer terug. Dat gaat nog wel even duren zo. Op het moment dat de deur voor ons opent, is hij nog steeds niet bij de kiosk. Wij varen uit en hebben de schipper met zijn boot niet meer gezien. Niet zo snugger dus. De andere boot aan de stuurboordzijde heeft besloten om helemaal niet te gaan betalen en vaart net als ons gewoon de sluis uit. Hoe dat aan het einde van het kanaal in Brünsbüttel zal gaan weet ik niet, maar ik kan me zo indenken dat hij daar toch echt zal moeten betalen voor hij daar geschut wordt.
Wij varen door tot Gieselau waar we weer een mooi en rustig plekje voor het sluisje vinden voor de nacht. Onderweg passeren we nog een lemsteraak die we ook in Skillinge (Zweden) zijn tegengekomen. Ze zwaaien enthousiast en meren ook bij Gieselau af. We worden aan boord uitgenodigd en wisselen ons beider ervaringen van de afgelopen weken uit onder het genot van een heerlijk wijntje.
Minoes krijgt het nog voor elkaar om kort te ontsnappen. Hoewel het loopgedeelte van de steiger van een ijzeren rooster is voorzien, lukt het Minoes om via de railing van de steiger richting het sluisje te lopen. Gelukkig hebben we haar weer snel gevonden. Ze staat aan het einde van de steiger gewoon op ons te wachten.
Morgen gaan we naar Cuxhaven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten